Het leven zoals het is: mijn online docentenleven (9)

Tekst door Nancy De Vogelaere – docente voor tweede- en derdejaarsstudenten –  Office Management

Dat 2020 een jaartje is geweest dat vlotjes de geschiedenisboeken gaat halen, daarover bestaat geen discussie. Een jaar van bosbranden in Australië, stormen in Europa, politiek geruzie en natuurlijk… het alomtegenwoordig aanwezige #Covid19. 

Als eeuwige optimist wil ik echter graag enkele mooie momenten uit mijn (online) docentenleven met jullie delen. Want hoewel ik deeltijds voor de hogeschool werk (ik heb ook mijn eigen bedrijf), de band met de studenten en collega’s is er niet minder om. Ik ben van één iets overtuigd: ondanks de miserie zijn de momenten er absoluut. We moeten alleen iets meer moeite doen om ze op te merken (en te koesteren). Kijken jullie even met mij mee?

Snel schakelen

Op 12/3/2020 kregen wij vanuit de school het bericht dat er een soort van #lockdown kwam en alle lessen online zouden moeten gegeven worden. Teams, NewRow, … Ik had er op dat moment nog nooit van gehoord. Zoom, Google Meets… ik zou het allemaal later ontdekken – maar nu dus nog even niet… Oeps. 

Toch ben ik niet van plan de lessen die ik de dag erna heb, te laten vallen. Dus even creatief denken… Snel privé FB groepjes oprichten met de studenten én via FB live in die groepjes lesgegeven. Achteraf bekeken moet ik wel lachen met mezelf hoe ik dat oploste, maar hé… de studenten hadden les én waren blij dat ze het niet moesten inhalen nadien.

En bovendien: af en toe een hoekje af… that’s my middle name 😉 

“There’s a crack in everything. That’s how the light gets in” (Leonard Cohen)

Hoop voor na Corona

Al vrij vroeg in deze crisis, viel het mij op dat studenten mega flexibele en creatieve mensen zijn. Mijn toenmalige webredactieploeg wil dan ook graag hun hoop voor na Corona onder woorden brengen. Het levert dit mooie filmpje op – ik sta tot op vandaag achter élk van deze boodschappen én haal er moed uit.

Verbinding onder collega’s

Het is een bijzonder jaar, ook om samen te werken met collega’s. Een vak bedenken en uitwerken, overleggen over audits, infodagen, … het gebeurde allemaal online. Gelukkig neemt de school en business unit verschillende initiatieven om ook warme tekenen van leven te geven aan ons als docent. Die zijn soms verpakt. Zo kregen we paaseitjes geleverd, was er een krachtvoer-pakketje voor tijdens de examens, kwamen er watermeloenpitjes en een hogeschoolcongres-pakket.

Online examens

De dagen werden weken en maanden… en voor we het wisten zaten we in die warme zomerdagen van juni – wanneer de… examens plaatsvonden. Ik had sowieso altijd al veel compassie met studenten die examens moeten afleggen, maar dit jaar des te meer. 

Ik ben nogal fan van mondelinge examens – die nu allemaal via TEAMS doorgaan. Ik doe mezelf wel weer wat aan – want ik zit voor drie vakken in totaal meer dan 6 dagen examens af te nemen – maar hé… het is het waard. 

Zomer 

Als je in een zekere flow zit, dan vliegt de tijd. Dat is ook mijn ervaring, want één keer met de ogen knipperen én… het is al hoogzomer. Een net iets andere zomer dan anders, iets meer thuisblijven, maar vooral ook genieten van de tijd met het gezin en de (vele) huisdieren. 

La vie est belle – zelfs al mis ik veel van mijn vrienden en familie om me heen. 

Jeuj – terug fysiek lesgeven

Ik neem dit jaar een iets groter engagement op in de hogeschool… Bijna een halftijdse seg – ik rol erin zonder het te beseffen. En aangezien mijn eigen bedrijf ook niet echt stilligt, betekent dat … heel hard werken. Alhoewel, werken… Ik doe eigenlijk vooral de dingen die ik super graag doe – waardoor werken niet als werken voelt. Ik mag me gewoon amuseren 🙂

Dit jaar geef ik weer heel wat toffe vakken: 

• Personal branding, 
• HR/CR business game
• Beleid en communicatie (webredactie! De toppers begeleiden die deze blog en àl onze sociale media beheren)
• Sociale media 

En het leukste van al? Terug op campus mogen lesgeven – mét respect voor de coronamaatregelen uiteraard. Maar hoe zalig is het om ‘mijn’ studenten terug te zien. Ik word er zowaar lyrisch van 😊

En zelfs een fysieke corona-proof proclamatie

Waar velen op hoopten, kan uiteindelijk wél doorgaan! Le moment suprème, voor onze afstuderende studentjes: DE PROCLAMATIE! Onwaarschijnlijk trots op onze school én het organiserend comité dat alles in goede banen heeft geleid. 

Ik zit te glunderen in de zaal wanneer ik de namen van deze ploeg studenten hoor passeren. In gedachten zie ik hun blikken uit de les, hun vele mails, hun sms-jes, hun humor en grapjes, hun taakjes en examens passeren. Zalig toch om hen te mogen begeleiden in dat proces. Ik voel me alleszins vereerd dat ik dat vanop de eerste rij mag observeren.

… tot we terug naar online schakelen 

Eind oktober is het uit met het feest. De coronacijfers zijn nog slechter geworden dat we terug naar online modus schakelen. Ok – dit kennen we intussen. Teams, Kaltura, breakout rooms, embedded video’s… Het heeft allemaal geen geheimen meer. Yes we can, and we will do this again. 

De drempelvrees is weg, ik merk een groter enthousiasme onder collega’s om dit goed aan te blijven pakken – kwestie van volhouden nu. 

Wat anders is dan vorig jaar? De energie bij mijn studenten. Ik merk dat zij, en veel van mijn collega’s (en soms ook ik) wel wat moe zijn. De winter is daar, het zijn donkere dagen en we missen elkaar… Toch is ook dat niet onoverkomelijk. Ik word steeds creatiever in het betrekken van mijn studenten. Mijn tips? 

• Elke les een beetje vroeger toekomen, zodat je binnendruppelende studenten kan vragen hoe het gaat;
• Na de les ‘blijven hangen’ voor een nagesprek als dat nodig is (en als je kan);
• De les starten met een zotte vraag (bv met welk dier kun je je huidig humeur vergelijken?);
• Bingo vragen voorzien (en de studenten de estafette laten doorgeven);
• Langsgaan in élke breakout room én vragen dat ze daar hun camera’s aanzetten.

Balanceren want goed is genoeg

De grote uitdaging van de komende weken en maanden is voor mij… mildheid. We mogen met zijn allen wel een beetje milder en liever voor onszelf zijn. Want als we ergens in uitblinken als samenleving, is het toch ook wel in de lat hoog leggen en omhoog duwen. Op zich niks mis met een beetje ambitie, maar ik plaats daar toch graag wat nuance naast. Dus gun jezelf even een off-moment, een chocolaatje, een extra wandeling om te bekomen en je rust terug te vinden. Het is geen sprint, maar een marathon… Samen kunnen wij dit doen, zeker als we oog blijven hebben voor elkaar. Het is zoals Martine Tanghe op VRT zei vorige week: “Hou vol. Alles komt goed.”

En als dit alles voorbij is, laat ons dan vooral de tijd nemen om is een koffie of wijntje te gaan drinken na school. Terug aan te haken. Ik heb alleszins nog veel plaats in mijn agenda de komende maanden 😊