Het leven zoals het is: een hogeschoolcongres online volgen (5)

Tekst door: Suzanne Opsomer – docente Frans – Office Management

Mijn ochtendroutine

7:00 De wekker gaat. Tijd om aan de dag te beginnen. Koffie! Tja, anders kan ik echt de dag niet beginnen. Daarna ben ik klaar voor de ochtendrush. Lees: ontbijten, brooddozen vullen, de twee dochters klaarstomen voor school, mij snel schminken en nog even de living opruimen.

Normaalgezien was ik nu in Geel voor ons jaarlijks hogeschoolcongres, een dag waarop de docenten van Thomas More zélf workshops en lessen volgen. Dit jaar verloopt dat natuurlijk volledig online. Maar heel eerlijk, ik vind het niet zo erg. Geen verkeer, geen files én een pakje dat ik deze week in mijn brievenbus kreeg vol lekkers om de dag door te komen.

Maar als ik heel eerlijk ben, dan snak ik toch ook wel naar een gewone klas setting. Face-to-face contact met de studenten. Meteen zien aan de gefronste wenkbrauwen dat ik de leerstof nog even moet herhalen.

Start-off van het congress

We beginnen met een leuke babbel met collega’s van verschillende campussen. Daarna volgen onder andere een speech van onze directeur Stijn Coenen en een presentatie van Tia Brown van de ‘Association of American Colleges & Universities’ uit Washington, over diversiteit en inclusie in het hoger onderwijs.

In de namiddag volg ik een workshop over hoe je een taalcursus online kan aanbieden. Want eerlijk, makkelijk is het toch niet altijd hoor, dat online lesgeven in coronatijden. Het moeilijkste vind ik niet de technologische uitdagingen, maar wel het leren kennen van de eerstejaarsstudenten: geef ik niet te snel les, of net te langzaam? Wie heeft moeite met Frans, en voor wie gaat het vlotjes? En hoe krijg ik iedereen mee? 

Innovatie; niet altijd slecht toch?

Ook voor onze studenten is het niet makkelijk. De hele dag online les volgen, een massa taken, presentaties en deadlines, en dat alles via een scherm. Thuis. Elke dag opnieuw. Dat geldt natuurlijk voor iedereen die aan het telewerken is, maar van je studentenleven had je je toch net iets anders voorgesteld, denk ik dan. 

Er is ook een positieve noot: we zitten in een stroomversnelling qua digitalisering en technologie, en de onderwijswereld is zich volledig aan het omschakelen. Dat gaat vast en zeker fantastische kansen met zich meebrengen. Maar als ik heel eerlijk ben, dan snak ik toch ook wel naar een gewone klas setting. Face-to-face contact met de studenten. Meteen zien aan de gefronste wenkbrauwen dat ik de leerstof nog even moet herhalen. En tussendoor een babbeltje met de collega’s in de docentenkamer. Of ben ik nu helemaal ‘old school’?

Ik sluit de congresdag af met een heerlijk motiverende sessie van collega Tom Schellekens : ‘Kunnen wij door of ondanks corona betere mensen worden?’ Een schepje maatschappijkritiek en een scheutje filosofie overgoten met een saus van positiviteit. Ziezo, een ideaal recept om in de kook te vliegen! 😉