Cultuur op school – Polen

Thomas more heeft ongeveer 21 000 studenten. Die zijn natuurlijk allemaal uniek en hebben ook allemaal andere achtergronden. Omdat onze studierichting gericht is op het werken met mensen, komen we natuurlijk heel wat unieke individuen tegen. Het is dan ook interessant om te weten hoe deze verschillende achtergronden, mensen vormen tot wie ze nu zijn.

Ik groet je heel hartelijk! Ik ben Agata en ik ben onlangs 21 geworden. Ik ben een studente aan Thomas More waar ik Intercultural Relations Management studeer. Dit is mijn tweede studiejaar en ik stel je graag mijn Poolse cultuur voor! 

Mijn Cultuur 

Waarom ik graag mijn Poolse cultuur voorstel? Zoals ik al zei studeer ik IRM. Als je deze richting volgt, is het wel belangrijk dat je geïnteresseerd bent in culturen en de talen. Ik ben zelf van Polen afkomstig en ik wil dan ook iedereen deze fantastische cultuur en taal leren kennen. Ondertussen woon ik al tien jaar in België, dus die cultuur stroomt ook al door mijn aderen.  

Vandaag wil ik dus graag de Poolse cultuur voorstellen. Ik wil dit doen door een vergelijking te maken met de Belgische cultuur. Hoewel ze allebei in Europa liggen, zijn de verschillen soms toch wel groter dan je zou denken. 

The Culture Map 

Om de verschillen duidelijk te maken, zal ik gebruik maken van The Culture Map die ontwikkeld is door Erin Meyer. 

The Culture Map maakt gebruik van verschillende schalen. Ik ga ze niet allemaal bespreken omdat niet alles even zichtbaar is. Ik schrijf volledig uit mijn eigen ervaringen. 

Beginnen bij het begin 

Om de Poolse cultuur te bespreken, moeten we gaan kijken naar de geschiedenis. Poolse mensen zijn zeer eervol. Dit valt waarschijnlijk te wijten aan de contante strijd met vijanden vroeger. We vieren de Onafhankelijkheidsdag op 11 november, omdat in 1918 na de eerste wereldoorlog, Polen terug op de wereldkaart te zien was. Ja, tijdens de strijd tussen Pruisen, Oostenrijk en Rusland in 1795 werd Polen volledig ingenomen door de vijanden. Zelfs toen Polen niet meer terug te vinden was op de wereldkaart, was de Poolse cultuur nog in volle bloei.  

In 1918 is Polen onafhankelijkheid geworden. Maar helaas was er in 1939 opnieuw een volgende oorlog, namelijk Wereldoorlog II, die op het Poolse grondgebied startte. Warszawa, de Poolse hoofdstad werd in 1939 door Nazi’s aangevallen. De stad Warszawa werd volledig vernietigd door de Nazi’s en toen kwam de Sovjet-Unie met hulp, zogezegd. Toen het einde naderde van Wereldoorlog II, maakte de Sovjet-Unie van Polen een communistisch land en dit voor 44 jaar. Wil je hier graag nog meer over weten dan kan je deze filmpjes bekijken.  

https://www.youtube.com/watch?v=Q88AkN1hNYM 
https://www.youtube.com/watch?v=7SpddNW7a3k

Hiërarchie  

Nu jullie iets over de Poolse geschiedenis weten, wil ik graag met de vierde schaal van Erin Meyer beginnen. Deze gaat over de manier van leiden, maar ook over het gedrag buiten het bedrijfsleven. Doordat Polen ooit een communistisch land was, zijn er veel sporen van hiërarchie gebleven. We zijn ook zeer traditioneel. De Poolse cultuur is op een katholieke manier gevormd. Hierdoor vinden we het respectvol om verwijswoorden met een hoofdletter te schrijven, wat we in de Nederlandse taal niet terugvinden. We gaan ook niet gemakkelijk tutoyeren en we vinden het zelfs bizar als iemand dit zonder de toestemming doet.  

Ik ervaarde dit een tijdje geleden met mijn Belgische vriendin. We zijn bezig met een project en we moeten de medewerkers van een bedrijf rond diversiteit interviewen. Ze was bezig met het schrijven van een mail en ze vroeg aan me of ze “Beste + voornaam” moet schrijven of toch “Beste mevrouw + naam”. Ik ben direct voor de tweede optie gegaan, omdat we nooit de toestemming hebben gekregen om die persoon per voornaam aan te spreken. Mijn vriendin zag het wat anders. Volgens haar kan je al wat informeler spreken als je al een paar mails met die persoon hebt gewisseld. In mijn cultuur gaat zoiets zeker niet door! Ook in het bedrijfsleven zal je iemand met een hogere status aanspreken met “Pan, Pani”, wat “Mijnheer, Mevrouw” betekend. Zelfs wanneer ze vragen om dit niet te doen. 

Professionele relaties 

De zesde schaal van Erin Meyer is ook interessant om verschillen mee aan te tonen. In deze schaal kunnen we zien hoe de twee culturen aan professionele relaties werken.Jullie kunnen zien dat België links ligt van Polen. Dit betekent dat Belgen zich meer op het doel focussen en minder op het relationele. Poolse mensen hebben meer behoefte om iemand beter te leren kennen vooraleer ze een deal sluiten. Polen ligt niet zo ver van België, maar toch focussen de Polen zich meer op de relaties vooraleer ze iemand gaan vertrouwen. Ze willen zien of de persoon waarmee ze samen willen werken loyaal is aan hen en hun bedrijf. Ik zeg niet dat Belgen dit niet doen, maar ze doen dat gewoon minder.  

Ik heb dit ook zelf al eens ervaren. Als er een conflict binnen mijn team ontstaat, neem ik dit vaak persoonlijk. Het conflict heeft dan vaak niets met onze relatie te maken, maar met de moeilijkheden die doorheen het project zijn ontstaan. Ik zie dat de Belgische teamleden soms minder beleefd tegen elkaar kunnen zijn en de volgende dag gaan ze elkaar aanspreken, alsof er niets gebeurd is. Hieruit stel ik vast dat Belgen de relatie op het werk en in hun privéleven uit elkaar houden, terwijl Polen het anders zien. Ik denk dat de geschiedenis hier ook een rol speelt, want door alle gebeurtenissen in het verleden hebben Polen het moeilijk om iemand te vertrouwen. Het is een langzaam proces maar als je jouw loyaliteit bewijst, kan je een vriend\vriendin voor heel je leven krijgen. 

Confrontaties 

Ten slotte wil ik ook de zevende schaal met jullie bespreken. Deze schaal zegt in hoeverre een cultuur confrontaties probeert te vermijden of juist niet. Hier liggen Polen en België meer op de linkerzijde. Dit wil zeggen dat we allemaal voor confrontatie gaan. We komen uit democratische landen. Aangezien Polen lang hiervoor heeft moeten vechten, is het dus vanzelfsprekend dat we graag onze mening delen. We houden ook veel van debatteren en Belgen doen dat ook graag. Maar ik moet zeggen dat Poolse mensen toch iets extremer zijn.  

Ik studeer talen dus debatten spelen een grote rol in onze opleiding en ik kan me maar voorstellen hoe beu sommige studenten me soms zijn 😉 Ik denk dat bijna iedereen ook over “Polski temperament” heeft gehoord. We blijven gaan, zelfs als we weten dat we niet gelijk hebben en dit kan voor conflicten zorgen. Ik kan je ook zeggen dat we graag roepen, zelfs als het niet nodig is. Kom maar eens langs bij mijn thuis dan zie je wel wat ik bedoel. We roepen de ene keer en twee minuten later lachen we weer met elkaar.

 

Voila, ik denk dat ik hier mijn blog moet beëindigen, want als ik het nu niet doe dan blijf ik schrijven en schrijven. Je mag me altijd contacteren als je vragen hebt of over de verschillen wil debatteren. Zo leer je ook meer over mijn Polski Temperament! 

Całuski! (kusjes!) 

Agata