De #BlijfInJeKot-blog van een student (3)

En de estafette tussen docent en student #OfficeManagementMechelen blijft mooi doorgaan 🙂 Vandaag is het de beurt aan onze studente Yousra Amghar om haar verhaal te vertellen. Enjoy en #BlijfInJeKot #SamenTegenCorona

Maandag 14 april 2020

Hiii, ik ben Yousra en ik zit momenteel in mijn tweede jaar van de bachelor Office Management. Thuis heb ik nog een jongere broer en twee jongere zussen. En mijn planning op lange termijn, nadat het Corona-virus volledig is verdreven, is om gezellig iets te gaan eten met vriendinnen, en dagje in te plannen waar we buiten kunnen wandelen zonder zorgen. Maar zoals het er nu uitziet, gaat het nog zeker niet gedaan zijn voor mijn verjaardag. Dat is al zeker zes maanden ‘huisarrest’.

Het is nu maandag 14 april, de eerste week van de Paasvakantie is al voorbij, maar een gevoel van vakantie heb ik totaal niet. Corona beheerst nog steeds onze levens, en van een dagritme is er helemaal geen sprake bij mij. Een paar dagen geleden was ik aan het werk voor een reflectieverslag. Daarin zat er een video-opnamen, van enkele weken terug, en toen was er al sprake van het Coronavirus. De opname van 11 maart dateerde. Het lijkt al een eeuwigheid en toch is dat het niet. Dit was ook de datum dat de lessen werden geannuleerd die niet digitaal plaatsvonden. De officiële lockdown was er al op 12 maart.

Wat ik vandaag allemaal gedaan heb? Goh, een wekker van negen uur gesnoozet, een video/presentatie uitgewerkt, lasagne gegeten, en vooral, mezelf beziggehouden met mijn gsm. Daarna mocht ik lekker in de zetel gaan rusten met een sfenj (een soort van Marokkaanse donut) gemaakt door mijn kleine zus van 11.

• 

• 

Dinsdag 14 april 2020

Ik weet niet of ik trots moet zijn dat ik wakker was voor mijn wekker, of me schuldig moet voelen dat ik anderhalf uur ben blijven liggen in bed. Hoe dan ook, ik zou toch wel iets hebben verzonnen om de taken die vandaag gepland waren uit te stellen naar een latere datum. Nu zeker, zonder ‘controle’ gaan mijn uitstelgedrag en faalangst hand in hand. Ik heb altijd last gehad van deze twee vrienden, maar nu, zonder aanmoediging van vriendinnen en klasgenoten, weet ik niet hoe ik dit gedaan ga krijgen.

Ik wil studeren, ik wil die oefening maken, ik wil voor de examens gaan leren, maar daar zie je niks van in mijn daden. Ik bedoel, zeker als introvert is sociaal contact maken een beetje moeilijk. Nu met de lockdown, en de enige mensen met wie ik praat als huisleden, exclusief groepschatten waar ik af en toe een chat verzend of familieleden die reageren op verhalen, is het een eenzame periode.

Nu, deze blog is niet bedoeld als een uitlaat van mijn onzekerheden, dus ik ga over naar het volgende onderwerp. Ik vond het bijvoorbeeld echt grappig toen mijn papa samen met mijn zusje bezig waren met het maken van een tiramisu. Allebei zijn ze nogal koppig als het aankomt op het hebben van een mening, dus het is nogal grappig als je ze weer hoort discussiëren. Al een geluk dat ik mijn desserts altijd alleen maak, ik kan er namelijk echt niet tegen dat iemand hier opmerkingen over gaat geven, goedbedoeld of niet. Een beetje lichtgeraakt heb ik heel vaak van familieleden moeten horen, maar het is nu eenmaal wie ik ben. Maar ik ga jullie voor vandaag laten, want het eten staat al op tafel. Tot morgen dus!

Woensdag 15 april 2020

Ik had veel gepland voor vandaag, maar zover heb ik enkel een brunch gehad, voor het eerst een wandeling gemaakt in de open lucht (wat overigens exciting en beangstigend tegelijk was) en mijn plan geannuleerd om pannenkoeken te maken omdat er nog veel brood was (morgen maak ik ze definitief!). Maar de dag is nog niet om, ik moet en zal vandaag een mail sturen naar mijn ‘stagebedrijf’ met het verzoek om een interview af te leggen (hoort bij een vervangtaak die origineel onze stage bevatte). En dan begin ik alvast aan de poster, dit hoort ook bij de vervangopdracht van de stage, hoop ik een beetje Franse vocabulaire te kunnen lezen (no promises) en maak ik eindelijk de inhoud af van een video (dit is voor een ander vak).

Phew, de mail is eindelijk verzonden, en ik heb meteen een automatische mail als antwoord. Hoe dom van me, we zitten nu wel allemaal thuis, maar het is wel Paasvakantie voor iedereen. Nu, de video/presentatie duurt wat langer dan verwacht, daar zal ik morgen nog aan verder moeten werken.

Donderdag 16 april 2020

Ik zit nu een halfuur in donderdag terwijl ik dit schrijf, dus ik kan nu evengoed al een takenlijstje opstellen voor morgen. Ik moet het project met de video/presentatie ‘vandaag’ afkrijgen, en al aan de poster beginnen voor de vervangtaak. Om daar met goede moed te kunnen starten, wordt de brunch (we weten allemaal dat dat ons nieuwe ontbijt is) pannenkoeken met na3na thee (Marokkaanse muntthee). Enkel wanneer deze twee taken af zijn, kan ik beginnen met het samenvatten van een vak voor de examens, en me voorbereiden op de online opendeurdag van onze hogeschool voor zaterdag. Ik hoop daar vele gezichten te zien die interesse hebben in Human Resources. Zie ik jullie dan? 😊

We zijn nu al in de middag, en wat heb ik tot nu toe bereikt? Wel, de pannenkoeken heb ik kunnen maken, de vaatwasser is leeg en terug gevuld, de keuken blinkt (na een uur volle gas te geven, met muziek of course 😉 ) en mijn jongste zusje kan nu verder werken aan haar taal (lager onderwijs). Damn, I totally feel conflicted right now. Ik heb de juiste inspiratie om te kunnen werken, net als de motivatie, en dan maak ik een crash mee op mijn laptop.

Vrijdag 17 april 2020

De laptopcrash van gisteren duurde uiteindelijk een hele dag. En nu ik er vandaag (we zijn nu al vrijdag 17 april) op terugkijk, blijkt dat ik de laptop gewoon enkele uren had moeten afsluiten en opnieuw opstarten. Want toen ik deze vandaag opende stond alles er gelukkig op, inclusief de documenten die op automatisch opslaan stonden (al een chance). 

Ik ben er zeker van dat ik het ergens al heb vermeld. Maar vandaag zal ik het nog een keer zeggen. Ik ben die Corona-crisis beu, en het geeft mij persoonlijk als introvert enkel maar nadelen. Ik wil niemand storen, dus sociaal contact buiten de musts (meestal gesprekken over school of taken of examens) en de conversaties met mijn huisleden, gebeurt bij mij niet meer.

Mijn wil om te studeren, te werken en iets met mijn leven te doen, is ook aan het wegslippen, net als mijn motivatie en concentratievermogen. Ik stel mensen teleur, inclusief mezelf, en het raakt me vanbinnen, maar het helpt niet met mijn drijfveer om het leven gewoon verder op te pakken.

Ik bedoel, ik heb met een reden gekozen om in een hogeschool te studeren. Veel vrienden en familieleden van me vinden het een tweede secundair onderwijs, wat met de taken, testen, permanente evaluaties en verplichte aanwezigheden wel een beetje wordt bevestigd. Maar dat is nu precies wat ik nodig heb. Ik heb nood aan begeleiding, aan iets om me vast te klampen, iets dat mij pusht om te werken voor vakken, dat ervoor zorgt dat ik taken kan en wil maken en deze ook volledig begrijp. Ik zal eerlijk zijn, hoe ik me nu voel, en hoe het nu ook aanvoelt, lijkt de kans zeer klein dat ik voor dit ‘semester’ zal slagen. Ik ken dit gevoel namelijk, heb het enkele jaren geleden al twee keer meegemaakt. De eerste keer resulteerde het in een B-attest, wat me eigenlijk verder heeft geholpen en me meer motivatie gaf. En de tweede keer zorgde het ervoor dat ik totaal iets anders ging studeren.

Geloof me, ik wou jullie echt niet opscheppen met de radeloze gedachten van een twintigjarige introvert, maar jullie zijn een soort van dagboek geworden. Nog een grappig feitje, wat ik ook donderdag had vermeld, is dat ik dacht dat de info-onlinesessie vandaag zou plaatsvinden. Dus je ziet, welja leest het al, ik ben op en top een warhoofd geworden. Daarnaast blijk ik ook een meester in het ontwijken van mijn verantwoordelijkheden. Door deze crisis, en deels ook verveling, heb ik terug Gardenscape gedownload, net als Wattpad en Tappytoon.

De apps die ik dagelijks open zijn deze, naast Instagram (meer voor de feed dan om te communiceren), en Whatsapp. Natuurlijk kan ik Canvas, mijn schoolapp ook niet vergeten. En als ik eenmaal hier aankom, gaat mijn stemming naar beneden.

Onduidelijkheid is mijn nieuwe stopwoord. Slecht in het plannen van zaken, ja, dat ook. Ik heb het vaak geprobeerd, geloof me, en dan maak ik een mooie planning met schema en al. Het probleem is dat ik me niet aan deze planningen kan houden. Deadlines zijn een andere zaak, want die ervaar ik als een ‘must’, maar mijn eigen planning valt altijd in het water.

Dat ene projectje met die video/presentatie was ook een serieuze tegenvaller. Tijd en moeite, of zoals ik graag zeg, bloed, zweet en tranen heb ik ingezet om dit mooi samen te brengen. Om er dan vervolgens achter te komen dat ik met een premiumversie werk, die ik niet gratis kan maken. Een aanrader voor de creatieve lezers onder jullie: wanneer jullie een video moeten maken in de vorm van een presentatie, neem alsjeblieft geen Powtoon! De eerste drie dagen kan je alles gebruiken en je video ook downloaden, maar daarna is het voor vele templates betalend.

Nog iets anders, kijk altijd naar reacties van producten als je iets online wilt bestellen. Want ik ben er bijna zeker van (eigenlijk al 100%, maarja) dat ik twee keer ben opgelicht. Een keer voor het bestellen van een airbrush, een magische borstel die je nat haar droogt en stijlt (deze bestaat echt, maar bestel ze beter van de mediamarkt of van merken zoals Babyliss). De andere keer was met het bestellen van een verjaardagscadeau voor mijn mama. Ik ga niet precies zeggen wat (ze leest dit namelijk ook mee), maar het zou iets handig zijn om beter bereikbaar te zijn, en ook een trendy gadget(s).

Hoe dan ook, ik wil zeker niet met iets negatief eindigen, dus ik zal eindigen met een aantal persoonlijke tips.

• Geniet van dit ‘huisarrest’ moment om meer quality-time door te brengen met je geliefden, of dit nu in real life is, of door het scherm verbonden met wifi.
• Als een sidenote, vergeet ook alsjeblieft niet je studies, verwaarloos al je harde werk niet, ook al is en lijkt het zo verleidelijk.
• Zit ook niet 24/7 op je gsm of op je pc, het geeft je op lange termijn enkel hoofdpijn en een slechte humeur (ja, ik spreek uit eigen ervaring, en ja, ik zou ook eens naar mezelf moeten luisteren).
• Ten slotte, en deze kennen we allemaal wel vanop eender welk kanaal, en een helemaal Belgische zangers, blijf in uw kot, en als je toch naar buiten gaat, houd alsjeblieft die anderhalve meter afstand. Want nu iedereen een frisse neus wilt opnemen door te gaan wandelen of fietsen, zijn er nog plekjes die nogal smal zijn qua breedte. Wat ik hiermee slecht geformuleerd heb, is dat je mag wandelen en fietsen, maar op afstand. Ik zie zoveel mensen die niet opzij gaan om die afstand te behouden (en ja, dit is inclusief burgers en politie) en het geeft me toch angst dat er ergens al een hoop is dat het virus een daling kent.

Dat doet het niet, dus hou dit alsjeblieft vol tot de grote vakantie, denk na aan hoe jij je toekomst wilt beleven.

Met dit gezegd te hebben, wil ik eindigen met een quote van een leuke instagrampagina citationshebba. Zij brengen je citaten, gevuld met humor en een slice of real life.

Veel groetjes en… Take care!

Yousra