Paasvakantie of niet, Office Management Mechelen geeft enthousiast de estafette verder door tussen docent en student. Vandaag is het de beurt aan onze docent Martine Michiels. Geniet van haar verhaal over haar “andere” leven tussen de paarden en hoe dat vlot overloopt in haar docent zijn.
Enne… Blijf binnen en veilig…! #SamenTegenCorona
Maandag 6 april
Maandag 6 april
Corona of geen corona, vakantie of niet, ik houd het ritme van de voorbije weken aan maar blijf toch drie kwartier langer liggen dan gewoonlijk. Om 7:00 is het hoog tijd om op te staan! Ik hoor lawaai uit de stallen, er zijn er die grote honger hebben.
Dit is het ritueel van elke ochtend: opstaan, stalkleren aantrekken en de paarden en pony’s gaan voederen. De ochtendshift bereiden we ’s avonds voor. Het eten staat klaar, de bieten zijn proper gemaakt. Binnen de 15 minuten zijn 2 paarden en 4 pony’s aan het eten. In het normale schoolregime zou ik ze na mijn ontbijt buiten zetten, in coronatijden houden we er een andere planning op na.
Wanneer ik in normale omstandigheden mijn fiets zou nemen om naar Mechelen te vertrekken zadel ik nu een paard op of help ik dochter Marie (16) bij haar training. Een uur op een paardenrug, bestaat er iets mooiers om de dag te beginnen? Wat een fantastische morgen trouwens! De zon komt op en de dauw hangt nog over de velden. Het is nog behoorlijk fris als ik om 8:00 opstap op Pynnock.
Sinds mijn jeugd heb ik mij toegelegd op het fokker en op de africhting en training van jonge paarden. We hebben op dit ogenblik twee 5-jarige ruinen in opleiding staan. Voor de kenners: alle twee zijn het zonen van Thunder Van de Zuuthoeve, ze komen alle twee ook uit dezelfde moederlijn van Lys de Darmen die verdergaat op Duits bloed uit Hannover. Pynnock heeft mijn vader gefokt, Pompidou heb ik zelf gefokt. Pompidou voert in de moederlijn ook nog bloed van mijn favoriet Heartbreaker. Trouwens, de over- overgrootmoeder Osculla was mijn trouwcadeau van mijn ouders, die ik later aan collega Inge Rouneau zou verkopen!
9:00: het mag dan wel vakantie zijn, ik heb me voorgenomen om elke voormiddag voor de school te werken. Door corona en andere onverwachte wendingen is er tamelijk wat werk blijven liggen de voorbije weken. Zo moet ik heel dringend alle nieuwe dossiers rond de internationalisering van volgend academiejaar in orde brengen. Er zijn zelfs nog een aantal studenten die wachten op hun motivatiegesprek.
Zoonlief Jules (14) heeft het de voorbije weken wat laten afweten. Ik ontdek dat hij nog niets voor wiskunde en fysica gedaan heeft. Niet bepaald mijn lievelingsvakken, maar we maken een “noodplan B” zodat hij de achterstand in de vakantie kan bijwerken.
De lente is in het land, in de namiddag werken we in de tuin. ’s Avonds doe ik nog een paar telefoontjes over de aanpak van de nationale fokkerijdag. Dat is een item op de raad van bestuur van BWP (Belgisch Warmbloedpaard) van morgen, we willen vanuit Antwerpen een nieuw concept lanceren. De fokkers van Antwerpen willen knallen, ik kan dus beter goed voorbereid zijn.
Dinsdag 7 april
06:45, hoor ik onze zoon Jef (18) uit zijn bed komen? Bizar! Het is toch vakantie? Wanneer ik buiten de luchtcompressor en de professionele nietmachine van mijn broer Karel hoor snap ik zijn plan. Jef imiteert vandaag het ritme vanop de werf: beginnen om 07:00, ontbijt om 09:00, middagpauze om 12:00, rond 15:00 even pauze om te drinken en einde ergens tegen 17:30. De school is niet echt zijn ding, met zijn handen werken des te meer! De isolatie in ons bakhuis hangt ’s avonds tegen het plafond, de beschermende plastic ook.
11:00 Telefoon van een medewerker van het nationale secretariaat van BWP: “Martine, wat gaan we doen met de selectiewedstrijden voor de pony’s?” Ik voelde de bui al hangen en had gelukkig tijdens het weekend al met een aantal organisatoren gebeld. Aangezien alle selectiewedstrijden ingepland waren in mei en juni, zit er niets anders op dan alles te annuleren. Weeral! Ik vraag dat het secretariaat dit zo snel mogelijk op de website zou kunnen publiceren, in de namiddag staat alles op de BWP- website.
Als nationaal voorzitter van de Belgische Rijpony had ik op 12 maart de ponyhengstenkeuring van 13 maart moeten annuleren. Dat was behoorlijk heftig! Achteraf bleek het de enig juiste beslissing geweest te zijn. Toch was ik als fokker zelf ook behoorlijk ontgoocheld. Wat had ik uitgekeken naar dit moment. Mijn topveulen van 3 jaar geleden Vergilius Van den Kievit was een van de kandidaten.
Opnieuw, corona! Na de 1e dag van de 3e fase van de BWP-hengstenkeuring werd het ganse evenement stilgelegd. Onze Vergilius kreeg een voorlopig dekbewijs voor het seizoen 2020. Hij staat nu ter dekking bij Dries Ceuppens, die maakte ondertussen een leuke video.
In de namiddag passeer even bij mijn ouders. Essentieel transport? Tja, dieren in nood moeten geholpen worden. Mijn schoonbroer Kurt had mij laten weten dat mijn vader al 3 nachten ’s nachts was opgestaan om een van de hoog drachtige merries te gaan controleren. We verwachten dat veulen pas over 2 weken, nu al ’s nachts controleren heeft dus geen zin. Waarom laat een fokker met meer dan 50 jaar ervaring zich nog zenuwachtig maken? Ondertussen was de dierenarts al gepasseerd en is de verklaring gevonden. Blijkbaar had mijn vader live het draaien van het veulen gezien. Meestal gebeurt dat heel kort voor de geboorte maar soms kan het veulen al een maand voordien draaien. Het moet in ieder geval spectaculair geweest zijn wanneer ik zijn verhaal hoor! Als reactie daarop is de merrie melk beginnen produceren en dat is nu net een van de tekenen die je als fokker goed in de gaten moet houden. Loos alarm dus, den bompa mag deze nacht vredig bij de bomma blijven liggen.
Het voelt gek aan om de fokmerries van mijn ouders hoog drachtig te zien. Zo’n 10 jaar geleden heb ik ze alle twee in de sport gehad. Toen stonden ze bij ons op stal in sportconditie. Nu staan ze volcontinu buiten in een loopstal.
20:00 – De eerste online raad van bestuur van BWP! Grappige situaties: de bestuursleden, overwegend zestigers, waren in eerste instantie niet overtuigd dat dat wel zou lukken. Natuurlijk dat het wél lukt! We bespreken de jaarrekening en de organisatie van de wedstrijden voor dit zomerseizoen. Ik krijg groen licht voor het project rond de Fokkerijdag.
Woensdag 8 april
Ik begin mij zorgen te maken over de internationale mobiliteiten voor 2020-2021 en heb uit voorzorg de partners dichter bij huis (zoals Duinkerke) opnieuw gecontacteerd en gevraagd om mij een update van hun programma’s door te sturen. De eerste antwoorden komen al snel binnen. Samen met hen vermoed ik dat het voor volgend academiejaar wel eens beter kan zijn om te kiezen voor een mobiliteit niet te ver van huis, althans zeker voor het eerste semester. Helmo in Luik blijkt een nieuwe opleiding te hebben die heel dicht aanleunt bij onze IRM. Ik plan een Skype-meeting in voor de dinsdag na de paasvakantie, hier wil ik meer van weten!
11:15 – Webinar van ADM over communiceren in coronatijden met een presentatie van Stephane Lahaye van HPE. Het is boeiend om te horen hoe zelfs grote bedrijven in crisistijden kampen met problemen zoals wij die binnen Thomas More soms ook kennen. Een contactlijst die niet meer up to date is bijvoorbeeld. Ik leer iets nieuws: het is blijkbaar mogelijk om tijdens na webinar te achterhalen of je publiek daadwerkelijk aan het volgen was. Dit geef ik meteen door aan collega Annik Schellens. Binnen ons International Support Team is collega Meghan druk doende met webinars ter promotie van onze Internationale programma’s. Dit trucje komt zal ons goed van pas komen! Ik check nog even bij Clara, de president van ESN (Erasmus Student Network), naar het wel en wee van de internationale studenten die nog in Mechelen zijn. Voor de meesten lukt het wel, maar we blijven een vinger aan de pols houden. ESN organiseert bijna dagelijks fijne virtuele evenementen. Het is super fijn om te ervaren hoe creatief deze ploeg uit de hoek blijft komen.
De sessie van ADM is nog niet helemaal afgerond als mijn schoonbroer mij opbelt. De smid is klaar bij mijn zus en zal eerst bij mijn ouders mijn merrieveulen van vorig jaar gaan kappen. Bij het spenen in het najaar hadden we gemerkt dat een van haar hoefjes te stijl werd. Een smid kan zoiets corrigeren maar toch moet je als fokker waakzaam blijven. Het fundament is immers het allerbelangrijkste bij een sportpaard. Slechte voeten betekent slechte resultaten.
We stuiten op een praktisch probleem. In normale omstandigheden zou ik de pony in een soort van wurggreep vasthouden terwijl de smid haar hoeven zou kappen. Maar! Dan sta je écht vlak bij elkaar, anderhalve meter afstand kan je onmogelijk bewaren bij een pony die zelf maar anderhalve meter lang is. We verdoven haar lichtjes, ik zet haar in de gang tussen de boxen en ga zelf met het touw in een box staan. Het is immers te gevaarlijk om zo’n jonge pony écht vast te zetten. Als ze zou panikeren zou ze zich lelijk kunnen blesseren. Moest het nu fout gaan dan kan ik snel het touw lossen. Artemis doet het super flink, haar hoefjes zijn weer helemaal correct.
Als smid komt Dries deze weken nog alleen bij zijn vaste klanten. Ik profiteer ervan om bij te babbelen. Waar zijn er al veulens geboren? Wordt er nog getraind? Heeft hij nog echo’s gehoord over de hengstenkeuring. Dries bevestigt wat ik al vermoedde: alle ruiters zijn “in hun kot” super aan het trainen. Haast alle jonge paarden staan in wedstrijdconditie … maar wanneer zullen we weer op wedstrijd mogen? Het begint te knagen!
Wanneer ik ’s avonds met Pompidou aan het trainen ben valt het mij te binnen dat er in feite veel gelijkenissen zijn tussen lesgeven en paardrijden. Ik moet denken aan een zinnetje dat mijn mama steeds herhaalde wanneer wij als ponyruiters geen zin hadden om te gaan trainen: “Mannekes, Herr Klimpke zei altijd “Reiten lernt man nur durch reiten”. Of vrij vertaald: oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Ik zie de parallel naar mijn eigen vak… Frans leren? Oefenen, oefenen en nog eens oefenen!
Donderdag 9 april
Wanneer ik in de stallen bezig ben voel ik een bijzondere spanning in de lucht! En ja, “zoef”, daar zijn ze! Feest in de stallen want de zwaluwen zijn terug! Na de verbouwing van onze boerderij waren we ze kwijt, maar sinds twee jaar zijn er opnieuw zwaluwen in onze stallen. Het zijn absoluut de allerbeste vliegenverdelgers! Een zwaluw vangt per dag bijna 10.000 vliegende insecten; de kakjes onder hun nest neem ik er dan graag bij. Van hun vrolijk gekwetter word je automatisch blij.
Ik ga op de boerderijwinkel van de Langveldhoeve melk, witloof, aardappelen kopen. Wij kopen al jaren bewust lokaal en hebben onze eigen groentetuintje. Hopelijk wordt dit bij andere gezinnen een blijver uit deze coronatijden en zullen in de toekomst meer mensen rechtstreeks op de boerderij of in een lokale kleine winkel hun spulletjes gaan kopen. Echt doen!
Zomerse temperaturen begin april, het is toch zot! Nee, kinders we gaan dat zwembad nog niet zetten. Een boekje lezen buiten, dat kan natuurlijk wél.
Vrijdag 10 april
Mijn programma van deze voormiddag: Le français de l’entreprise — in coronatijden. Waar moet ik mijn programma en evaluatie bijsturen? Straatsburg natuurlijk! Ik had ingepland dat de studenten in Straatsburg interviews zouden doen en dat ze o.a. op basis daarvan een paper zouden maken. Niks van dus!
We hebben onze reis naar Straatsburg verschoven naar het najaar. Dat betekent dat ik de evaluatie moet herzien. Denk, denk, … wat is de beste optie? Hoe ga ik dit examen organiseren nu alles meer dan waarschijnlijk online zal georganiseerd worden. Pff! Niet zo simpel. En aai, nee! Als is de notebook opendoe in Canvas merk ik dat er nog een stapel verbeterwerk ligt te wachten! Au travail donc!
’s Avonds probeer ik samen met Marie hoe de jonge paarden reageren als we gelijk gaan trainen. Stress in het kot! Zeker Pompidou waar Marie op zit hangt het behoorlijk uit. Ik vraag haar of ze zou willen wisselen. Haar antwoord is duidelijk: “Nee! Dit wil ik zelf oplossen!” De meeste amazones zijn geen doetjes …
Mijn parallel collega Suzanne Opsomer merkt regelmatig op dat ze mij soms niet kan volgen. Soms letterlijk, als we wandelen in Straatsburg, heel vaak figuurlijk. “Jouw tweede leven, daar snap ik echt niks van.” Ik hoor het op de school wel vaker. Ik leef in twee verschillende werelden die toch nauw met elkaar verbonden zijn: het secretariaat van BWP levert in extremis een stageplaats, BWP werd ook lid van ADM. Om de combinatie tussen school, gezin en paarden mogelijk te houden moet ik wel vooruit werken tijdens de vakanties. Anderzijds vind ik ’s avonds, tijdens de lesweken, rust in de stallen.
Onze vakanties? Nooit ver en nooit lang. Heel vaak “chez corniche”of de Landbouwbeurs van Libramont of de hengstenkeuringen in Duitsland of met vrienden op bezoek bij fokkers in Frankrijk. Vervelen doe ik mij nooit ;-)!
Als uitsmijter “Paardrijden mag niet meer”, blijf het veilig houden, blijf vooral gezond en héél graag tot gauw!
Bisous, Martine
We are Organisatie & Management Mechelen 
Geef een reactie